(اسم) [ترکی] ‹اوتاق، اطاق› [otāq] ۱. بخشی از یک ساختمان شامل دیوار، سقف، و در برای سکونت یا کار. ۲. قسمتی از وسیلۀ نقلیه که سرنشینان در آن می‌نشینند. ۳. محفظه‌ای در دستگاه یا وسیلۀ باربری: اتاق بار. ⟨ اتاق انتظار: اتاقی در کنار اتاق پذیرایی که مراجعه‌کنندگان در آنجا می‌نشینند تا نوبت ملاقات به ایشان برسد. ⟨ اتاق بازرگانی: (اقتصاد) سازمان و محلی که جمعی از بازرگانان برای بحث و شور در امور اقتصادی تشکیل می‌دهند و دارای رئیس و هیئت‌مدیره است. ⟨ اتاق خواب: اتاقی که برای خوابیدن ترتیب دهند؛ خوابگاه. ⟨ اتاق عمل: (پزشکی) اتاق جراحی؛ اتاق مخصوصی در بیمارستان که دارای تخت عمل و وسایل جراحی است و بیماران را در آنجا زیر عمل جراحی قرار می‌دهند. ⟨ اتاق کار: اتاقی که برای کار کردن ترتیب بدهند و در آنجا کار کنند. ⟨ اتاق ناهارخوری: اتاقی که در آن غذا بخورند.