در لغت به در معانی فوق به کار رفته:۱. بیرون کردن کسی از محل اقامت خود و به جای دیگر فرستادن، بهعنوان نوعی مجازات؛ نفی بلد.۲. دور کردن.و در اصطلاح حقوقی محکومین به تبعید باید تحتالحفظ به جایی که محکمه معین میکند اعزام شده و در آنجا تحت نظر بمانند در صورت تبعید به خارج از مملکت محکوم علیه را باید تحتالحفظ تا سر حد برده و از مملکت اخراج شود. (ماده 14 قانون مجازات عمومی مصوب 7/11/1304)

تَبعید اجبار کردن شخصی توسط یک حکومت برای زندگی در یک محل خاص را می‌نامند. در زمان تبعید شخص باید خود را به‌طور دائم به مقامات تعیین شده معرفی کند و نباید در تمام مدت زمان تبعید اقدام به ترک محل تبعید نماید. در تاریخ بسیاری از افرادی که مورد تأیید حکومت‌ها نبودند، تبعید می‌شدند و همواره در میان حکومت‌ها تبعید به عنوان ابزار حذف مخالفان استفاده می‌شود.