(صفت فاعلی) ‹آرمنده، ارمند› [قدیمی] [armande] آرام‌گیرنده: ♦ گه ارمنده‌ای و گه ارغنده‌ای / گه آشفته‌ای و گه آهسته‌ای (رودکی: ۵۲۹)، ♦ چه باید که ارمنده گیتی چنین / پرآشوب گردد ز درد و ز کین (فردوسی۲: ۲۸۳۴).