(اسم) [ترکی] ‹یرمغان› [armaqān] هدیه؛ تحفه؛ سوغات؛ رهاورد: ♦ آن را که تو از سفر بیایی / حاجت نبُوَد به ارمغانی (سعدی۲: ۵۹۳).