(صفت) [معرب، مٲخوذ از فارسی: آبله] ‹ابلک› [ablaq] ۱. ویژگی هرچیز دورنگ، بهویژه سیاه و سفید. ۲. (اسم) [قدیمی] پرهای سیاه و سفیدی که سپاهیان و رزمجویان به کلاه خود میزدند. ۳. (اسم) مطلق اسب. ⟨ ابلق ایام: [قدیمی، مجاز] دنیا و روزگار و زمانه به اعتبار روز و شب؛ ابلق چرخ؛ ابلق فلک.