[اُ را] (ع ص، اِ) جِ اسیر. (منتهی الارب) (غیاث). ججِ اسیر. (مهذب الاسماء) : و ان یأتوکم اساری تفادوهم و هو مُحرّمٌ علیکم اخراجهم. (قرآن 2/85).

( اُ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اسیر؛ اسیران.

(اسم، صفت) [عربی، جمعِ اسیر] [قدیمی] [osārā] = اسیر