[اُ زَ] (ع اِ)(1) قصیده گونه ای از بحر رَجز. قصیده ای بوزن رَجز. || بیت کوتاه. (ربنجنی) (مهذب الاسماء). شعر کوتاه. ج، اَراجیز. (مهذب الاسماء).

(اُ زَ) [ ع. ارجوزه ] (اِ.) قصیده در بحر رجز، شعر کوتاه. ج. اراجیز.

(اسم) [عربی: ارجوزَة] [orjuze] ۱. کتاب منظومی که بیشتر در قالب مثنوی سروده می‌شد و اغلب شامل موضوعاتی خاص، مانند پزشکی و منطق بوده است. ۲. سخنان مفاخره‌آمیز که معمولاً در میدان جنگ ادا می‌شود؛ رجز. ۳. (موسیقی) گوشه‌ای در دستگاه چهارگاه؛ رجز.

رجز یکی از بحرهای شعر عربی و فارسی است که از «مستفعلن» تشکیل می‌شود.