[اُ زَ] (ع اِ)(1) قصیده گونه ای از بحر رَجز. قصیده ای بوزن رَجز. || بیت کوتاه. (ربنجنی) (مهذب الاسماء). شعر کوتاه. ج، اَراجیز. (مهذب الاسماء).

(اُ زَ) [ ع. ارجوزه ] (اِ.) قصیده در بحر رجز، شعر کوتاه. ج. اراجیز.

(اسم) [عربی: ارجوزَة] [orjuze] ۱. کتاب منظومی که بیشتر در قالب مثنوی سروده می‌شد و اغلب شامل موضوعاتی خاص، مانند پزشکی و منطق بوده است. ۲. سخنان مفاخره‌آمیز که معمولاً در میدان جنگ ادا می‌شود؛ رجز. ۳. (موسیقی) گوشه‌ای در دستگاه چهارگاه؛ رجز.

رَجَز نوعی از شعر با وزن خاصی که عموماً در جنگ و مقام تفاخر و… سروده می‌شود و در مقام بیان فخر و شرافت خود و اظهار شجاعت و برتری نسبت به دشمن می‌خواندند.