عِلیَّت یا رابطهٔ میان علت و معلول در فارسی پیوندی میان یک رویداد (علت) با رویدادی دوم یا برآیند است که در آن، رویداد دوم برآمده از رویداد اول است. این نیز به بٌن و بَر شناخته میشود. به زبان ساده، علت «وجودبخشِ» معلول است و معلول هستیِ خود را از علت میگیرد. و معلول در نتیجهٔ علت به وجود میآید؛ مثلاً در جملهٔ «باد وزید و شاخههای درخت تکان خورد» وزیدنِ باد «علت» و تکان خوردن شاخههای درخت «معلول» است.