بیعی است که در آن طرفین شرط کنند که هر گاه بایع در مدت معینی عین یا مثل ثمن را به مشتری رد کند،حق فسخ معامله و استرداد مبیع را داراست. هرچند از دیدگاه فقهای امامی این بیع درواقع از مصادیق خیار شرط است و ازاینرو آن را «بیع خیار نیزعنوان میکنند؛ که در جامعه به دلیل رواج بسیار مورد توجه فقها نیز واقع گشته است و به عقیده ی آنان، علاوه بر ادلّه عامِّ وفای به عقد، احادیث خاص نیز بر صحت آن اشاره دارند، همچنانکه میتوان وجود حق خیار را برای مشتری در صورت برگرداندن مبیع ضمن عقد شرط نمود.