منظور از این بیع رضایی که در علم حقوق در برابر بیع تشریفاتی به کار می رود،آن است که عقد بیع به صرف ایجاب و قبول و بدون تیاز به تشریفاتی خاص منعقد گردد. از نظر قوانین موضوعه ،بیع اموال منقول جز در موارد استثنا یی از مانند خرید و فروش کشتی (قانون دریایی ایران ،مصوب شهریور 1343 مواد 25-24)فروش سهم الشرکه در شرکتهایی با مسئولیت محدود و فروش اتومبیل (لایحه قانونی و نحوه نقل و انتقالات وسایل نقلیه موتوری ،مصوب 25/4/1359 ماده 2 ) رضائی شمرده می شود.در برابر بیع اموال غیر منقول که مستلزم تنظیم سند رسمی است،عقدی تشریفاتی به شمار می رود.در صورت تردید در رضائی یا تشریفاتی بودن یک بیع با توجه به اطلاق ادله صحت عقود و نیز ماده 10ق.م ،میتوان اصل را رضائی بودن عقد دانست.