تعیین بهای خواسته در واقع به مفهوم مشخص نمودن ارزش ریالی یا تقویم و احتساب آن به وجه رایج کشور می باشد. بنابراین وقتی خواسته وجه رایج کشور است، تقویم آن موضوعاً منتفی است و اعتراض به بهای آن نمی تواند مصداق داشته باشد و اگر خوانده به میزان وجه تعیین شده اعتراض نماید، اقدام وی، دفاع در معنای اخص خاهد بود.بهای خواسته به ترتیب زیر تعیین می شود:1-اگر خواسته پول رایج ایران باشد(،بهای ان عبارت است از مبلغ مورد مطالبه و اگر پول خلرجی باشد،ارزیابی آن به نرخ رسمی بانک مرکزی لیران در تاریخ تقدیم دادخواست بهای خواسته محسوب می شود.2-در دعوای چند خواهان که هریک قسمتی از کل را مطالبه می نماید خواسته مساوی است با حاصل جمع تمام قسمت هایی که مطالبه میشود.3-در دعاوی راجع به منافع و حقوقی که باید در مواعد معین استیفا ویا پرداخت گردد،بهای خواسته عبارت است از حاصل جمع تمام اقساط و منافعی که خواهان خود را ذی حق در مطالبه آن میداند. در صورتی که حق نامبرده محدود به زمان معین نبوده یا مادام العمر باشد بهای خواسته مساوی است با حاصل جمع منافع ده سال یا آنچه را که ضرف ده سال باید استیفا کند.4-در دعاوی راجع به به اموال ،بهای خواسته مبلغی است که خواهان در دادخواست معین کرده و خوانده در اولین جلسه دادرسی به آن ایراد و یا اعتراض نکرده مگر این که قانون ترتیب دیگری معین کرده باشد.(ماده 62 قانون ایین دادرسی )