فرهنگ دهخدا

اسفل سافلین

[اَ فَ لِ فِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) اسفل السافلین. پیری. || تلف. || رایگان. (منتهی الارب). || ضلالت و گمراهی مر کافران را و بها فُسّرَ قوله تعالی : ثم رددناه اسفل سافلین. (قرآن 95/5). (منتهی الارب). || کنایه از هفتمین طبقهء دوزخ که زیر همهء طبقات دوزخ است. (غیاث اللغات).