فرهنگ دهخدا

استوارجثه

[اُ تُ جُثْ ثَ / ثِ] (ص مرکب) که تن ستبر و قوی و محکم دارد: عذافِر؛ شتر بزرگ شگرف استوارجثه. (منتهی الارب).