فرهنگ دهخدا

استحکامات

[اِ تِ] (ع اِ)(1) جِ استحکام. ابنیه ای از قبیل قلعه ها و برج ها که برای دفاع از شهر یا قصبه بنا کنند: استحکامات داخلیه(2). استحکامات خارجیه(3).