[اَ] (اِ)(1) ارز. ارزش. (برهان). اخش. بها. (برهان). قیمت. (اوبهی) (برهان) :

[اَ] (ع اِ) بوی خوش. (مهذب الاسماء).

[اَ] (ع مص) برانگیختن بر. ورغلانیدن به.

[اَ رَ] (ع مص) دمیدن بوی خوش. || آواز بگریه بلند کردن: اَرِج الناس. (منتهی الارب).

[اَ رَ] (ع اِ) بوی خوش. (منتهی الارب). اریج. اریجه. خوش بوی. || داروی خوشبو.

[اَ رَ] (ع مص) دمیدن بوی خوش. برانگیخته شدن بوی خوش. بوی خوش دادن.

[اَ رَج ج] (ع ص) باریک و درازابرو و گشاده ابرو. || جانور فراخ گام.

[اَ رِ] (ع ص) هر چیز که خوشبودار باشد. (غیاث اللغات). بویا، یعنی داروی خوشبو.

[اَ] (اِخ) قصبه ای است از ولایت فیروزکوه طبرستان. (آنندراج).