[اَ] (حرف اضافه، پیشوند) (از پهلوی اَوی) بی. بلا. بدون :

[اَ] (ص نسبی) (مرکب از اب، پدر + یای نسبت) پدری. صُلبی. مقابل امی و بطنی.

[اَ] (ع اسم + ضمیر) (مرکب از اب، پدر + یای متکلم وحده) پدر من.

[اَ] (ع اِ) اَب، در حالت جری: ابوبکربن ابی قحافه. علی بن ابیطالب.

[اَ بی ی] (ع ص) اباکننده. سرزننده. سرکش. جامح. ممتنع. آنکه سر باززند از. انکارکننده: و شرف نفس هرآینه از تحمل حیف ابی تواند بود (؟).

[اَبْ با] (اِخ) نام نهری میان کوفه و قصر بنی مقاتل. || نام نهری بواسط عراق. || نام چاهی بمدینه بنی قریظه را. || نام چاهی بمدینهء طیبه.

[اُ بَی ی] (ع اِ) نامی از نامهای مردان عرب.

[اَ بی ی] (ع اِ) نامی از نامهای مردان عرب. || شیر. اسد.

[اَبْ بی] (ص نسبی) منسوب به ابّ، شهری به یَمَن.

[اُ بَی ی] (اِخ) ابن دعثعث الخثعمی. قاتل معدیکرب پدر عمرو. رجوع به حبط ج1 ص139 شود.