(اسم) [عربی: حکمة، جمع: حِکَم] [hekmat] ۱. = فلسفه ۲. دلیل؛ علت. ۳. خِرد؛ فرزانگی. ۴. نصیحت. ⟨ حکمت اشراق: (فلسفه) نوعی فلسفۀ عرفانی که اساس آن وصول به حقایق از طریق کشف و شهود می‌باشد. ⟨ حکمت عملی: (فلسفه) آگاهی‌های مربوط به امور و روابط انسانی، مانندِ سیاست مدن، تدبیر منزل، و تهذیب اخلاق. ⟨ حکمت مشاء: (فلسفه) شاخه‌ای از فلسفه که اساس آن وصول به حقایق از طریق استدلال و عقل می‌باشد. ⟨ حکمت نظری: (فلسفه) آگاهی‌های مربوط به اشیا و موجوداتی که در دسترس انسان نیست، مانندِ فلسفه، الهیات، ریاضیات، و طبیعیات.