(صفت نسبی، منسوب به استیجار) [عربی. فارسی] [estijāri] ١. اجارهای؛ مزدی: منزل استیجاری. ۲. (فقه) نماز، روزه، یا حجی که شخص بهجا نیاورده باشد و پس از مرگ او کسی را اجیر کنند تا هریک از این فرایض را از جانب او بگزارد.