(صفت مفعولی) ‹ستوده› [قدیمی] [ostude] ۱. مدحشده؛ ستایششده. ۲. پسندیده: ♦ هریکی از دیگری استودهتر / در سخا و در وغا و کرّوفر (مولوی۱: ۱۰۶۴).