(حاصل مصدر) [ost[o]vāri] ۱. محکمی؛ استحکام. ۲. محکمکاری. ۳. (نظامی) درجۀ استوار داشتن. = استوار ۴. [قدیمی] استقامت؛ ثبات؛ پایداری. ۵. [قدیمی] اطمینان.