فرهنگ عمید

استحسان

(اسم مصدر) [عربی] [estehsān] ۱. (فقه) ترک کردن قیاس به‌وسیلۀ فقیه یا قاضی و اختیار کردن آنچه برای مردم آسان‌تر است. ۲. [قدیمی] نیکو شمردن؛ ستودن.