(اسم مصدر) [عربی: استحالَة] ‹استحالت› [estehāle] ۱. از حالی به حالی شدن؛ برگشتن از حالی به حالی؛ دگرگون شدن. ۲. [قدیمی] محال و غیرممکن بودن.