(اسم) ‹ارثنگ، ارتنگ، اردهنگ، اردنگ، ارجنگ› [aržang] ۱. نام کتاب مانی که دارای انواع نقشونگار بوده: ♦ در جنب جمال تو بُوَد صورت دیدار / هر نقش که صورتگر ارژنگ نگارد (خواجو: ۴۱۷)، ♦ به تیشه صورت شیرین بر آن سنگ / چنان برزد که مانی نقش ارژنگ (نظامی۲: ۲۲۳). ۲. [قدیمی، مجاز] جایی یا چیزی که دارای نقشونگار زیبا باشد. ۳. [قدیمی، مجاز] نقشونگار.