(اسم) [عربی، جمعِ رِدف] [قدیمی] [ardāf] بزرگان دربار.

(اسم مصدر) [عربی] (ادبی) [erdāf] در بدیع، آوردن توابع و لوازم و مترادفات لفظی به‌جای خود آن لفظ، مانند این شعر: شنیدم که در روز امّید و بیم / بَدان را به نیکان ببخشد کریم (سعدی۱: ۳۷)، که مراد از «روز بیم و امید» روز قیامت است.