(اسم) [عربی: اخوان‌الصفاء] ‹اخوان صفا› [قدیمی] [exvānossafā] ۱. برادران پاک‌دل؛ دوستان یک‌دل. ۲. انجمنی از حکما و علمای ایرانی که در اواسط قرن چهارم هجری در بصره و بغداد تشکیل شد و هدف آنان هماهنگ ساختن شرع اسلام با فلسفۀ یونان و ترویج حکمت یونانی در ممالک اسلامی بود و در حدود پنجاه رساله در رشته‌های مختلف علمی منتشر کردند.