(اسم) [عربی] [abi] پدر.

(پیشوند) [قدیمی] [abi] ۱. = بی: ابی‌کرانه، ابی‌رنج، ♦ ابی‌دانشان بار تو کی کشند/ ابی‌دانشان دشمن دانشند (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۹۲). ۲. (حرف اضافه) = بی: ♦ جوان گرچه دانا بُوَد با گهر / ابی آزمایش نگیرد هنر (فردوسی: ۳/۳۰۹).

(صفت نسبی، منسوب به اَب) [عربی. فارسی] [قدیمی] [abi] پدری.

(صفت) [عربی: ابیّ] [قدیمی] [abi] اباکننده؛ سرکش؛ سرباززننده.