(اسم) [ترکی] ‹اوبه› [ob[b]e] ۱. = آلاچیق ۲. جایی که طایفهای چادرهای خود را برپا ساخته و در آنجا زندگی میکنند. ۳. [قدیمی، مجاز] طایفه؛ ایل.