(صفت) [ablak] ۱. ‹ابلوک› [قدیمی] = ابلق ۲. (اسم) (زیستشناسی) گیاهی با شاخههای باریک و برگها و دانههای ریز سهپهلو که در بیابانهای خشک میروید و با وزش باد از جا کنده میشود.