(اسم) [پهلوی: abrūk] ‹برو› [abru] ۱. (زیست‌شناسی) خطی از مو که در زیر پیشانی و بالای چشم می‌روید. ۲. (ریاضی) آکلاد. ۳. خطی که برای اضافه کردن کلمه‌ای در میان کلمات کشیده می‌شود. ⟨ ابرو انداختن: (مصدر لازم) [عامیانه] بالا انداختن ابرو در حال رقص یا عشوه. ⟨ ابرو بالا انداختن (کشیدن): [عامیانه] ۱. [مجاز] بی‌میلی نشان دادن؛ اظهار مخالفت کردن. ۲. = ⟨ ابرو انداختن ⟨ ابرو ترش کردن: [قدیمی، مجاز] گره بر ابرو انداختن برای نشان دادن خشم یا ناخرسندی خود؛ اخم کردن: ♦ او کرده ترش گوشهٴ ابرو ز سر خشم / من منتظر لب که چه دشنام برآید (امیرخسرو: ۲۵۷). ⟨ ابرو خم نکردن: [مجاز] طاقت آوردن و سختی و مشقتی را با رضا و بردباری تحمل کردن؛ خم بر ابرو نیاوردن.