[اَ] (ع اِ) جِ لَفظ. سخنان. (آنندراج) (المنجد). صاحب تاج العروس گوید: «لفظ» واحد «الفاظ» و آن در اصل مصدر است - انتهی. و صاحب منتهی الارب آرد: لفظ؛ سخن. لفظه؛ یک سخن. الفاظ جمع. در اقرب الموارد آمده: اللفظه؛ الواحده من الالفاظ. ج، لَفَظات. - انتهی. چنانکه ملاحظه میشود در اقرب الموارد و منتهی الارب تصریح نشده است به اینکه الفاظ جمع لفظ است و صاحب تاج العروس و همچنین المنجد لفظ را مصدر دانسته و جمع آن را الفاظ آورده اند و در المنجد جمع لَفظَه لفظات آمده نه الفاظ. رجوع به لَفظ شود :
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لفظ. ۱- واژهها، کلمهها. ۲- سخنها، کلام.
(اسم) [عربی، جمعِ لفظ] [alfāz] = لفظ
الفاظ به عنوان قسمتی از علم اصول فقه شناخته میشود که به عنوان مقدمه جهت دریافت احکام شرع از دلائل، مباحث لفظی را مورد کنکاش و بررسی قرار میدهد. مبحث الفاظ، اولین بخش در کتابهای اصول فقه است و رابطه آن با علم اصول همیشه مورد چالش بودهاست. این مبحث یکی از قدیمیترین مباحث علم اصول فقه به شمار میآید و به لحاظ زمانی بعد از مبحث ادله نیست.