(اسم مصدر) [عربی: استبراء] [estebrā] ۱. (فقه) تخلیۀ کامل ادرار از مثانۀ مردان با فشردن مجرای آن. ۲. (فقه) بازداشتن حیوان حلال‌گوشت از خوردن چیزهای نجس. ۳. برائت خواستن از وام یا عیب و تهمت؛ طلب برائت کردن. ۴. [قدیمی] خودداری از نزدیکی با زن به منظور سپری شدن مدت حیض.
استبراء برائت جستن و پاکی خواستن است.