[اِ ءَ] (ع مص) اِساءه. اِسائت. رجوع به اساءه شود.
(اِ ئِ) [ ع. اسائه ] (مص ل.) ۱- بدی کردن. ۲- بدی کردن به کسی. ؛~ ء ادب بی ادبی کردن، هتک حرمت کردن.
(اسم) [عربی، جمعِ بَصَر] (زیستشناسی) [قدیمی] [absār] = بصر
(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] [ebsār] ۱. نگاه کردن؛ دیدن. ۲. بینایی.