[اَ دَ] (اِخ) (مرکب از: ارددرستی و راستی و پارسائی + لان مزید مؤخر)(1) اسم طایفه ای از ایلات کرد ایران که در سنندج مسکن دارند. اهالی آن از دیگر طوایف بحسن خلق و جلادت امتیاز دارند. || ناحیتی به جنوب سنندج. رجوع بسفرنامهء مازندران و استرآباد رابینو ص 12 و مجمل التواریخ ابوالحسن گلستانه ص 130، 142، 143، 144 و 153 شود.

[پسر] به معنی درستي، راستي و پارسايي، (اَرد = پاک و مقدس + لان (پسوند مکان)‌) ، به معنای جای و مکان مقدس ؛ نام طایفه‌ای از ایلات کرد ایران

اردلان در لغت به معنای «موبد» و «پرهیزگار» و (اردلانی) به معنای «جایگاه موبدان» می‌باشد. اردلان نام جغرافیایی خاصی بوده که به مرکز کردستان گفته می‌شد و نیز نام خاندان بزرگی است که بر قلمرو حکومت اردلان، امارات و سیطره داشته‌اند. پایتخت محلی آن‌ها سنه یا سنندج بود.