موارد مصرف: ریسدرونات برای درمان بیماری استخوانی پاژه، درمان و جلوگیری از استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها، درمان و جلوگیری از استئوپروز در خانمهای یائسه و درمان استئوپروز در مردان به کار میرود.

هشدار: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

عوارض: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

تداخل دارویی: آمینوگلیکوزیدها میتوانند سبب افزایش اثر کاهش کلسیم خون ناشی از مشتقات بیسفسفونات شوند. همچنین نمکهای کلسیم، آهن و منیزیم ممکن است سبب کاهش غلظت سرمی مشتقات بیسفسفونات گردند. لذا از مصرف همزمان آنتیاسیدهای حاوی کاتیونهای پلیوالان و یا کلسیم، آهن یا منیزیم خوراکی دو ساعت قبل و یا نیم ساعت بعد از مصرف ریسدرونات خودداری گردد.

نکات: 1- جهت درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها باید وضعیت هورمونهای استروئید جنسی را قبل از درمان ارزیابی و در صورت نیاز نسبت به جایگزینی هورمونی اقدام نمود. 2- قبل از شروع درمان،کمی کلسیم خون بیمار باید اصلاح گردد. خصوصاً در بیماری پاژه باید بیمار قبل از شروع درمان با ریسدرونات مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D دریافت نماید. 3- مصرف این دارو در بیماران دچار نارسایی شدید کلیه توصیه نمیگردد.

موارد مصرف: ریسدرونات برای درمان بیماری استخوانی پاژه، درمان و جلوگیری از استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها، درمان و جلوگیری از استئوپروز در خانمهای یائسه و درمان استئوپروز در مردان به کار میرود.

هشدار: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

عوارض: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

تداخل دارویی: آمینوگلیکوزیدها میتوانند سبب افزایش اثر کاهش کلسیم خون ناشی از مشتقات بیسفسفونات شوند. همچنین نمکهای کلسیم، آهن و منیزیم ممکن است سبب کاهش غلظت سرمی مشتقات بیسفسفونات گردند. لذا از مصرف همزمان آنتیاسیدهای حاوی کاتیونهای پلیوالان و یا کلسیم، آهن یا منیزیم خوراکی دو ساعت قبل و یا نیم ساعت بعد از مصرف ریسدرونات خودداری گردد.

نکات: 1- جهت درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها باید وضعیت هورمونهای استروئید جنسی را قبل از درمان ارزیابی و در صورت نیاز نسبت به جایگزینی هورمونی اقدام نمود. 2- قبل از شروع درمان،کمی کلسیم خون بیمار باید اصلاح گردد. خصوصاً در بیماری پاژه باید بیمار قبل از شروع درمان با ریسدرونات مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D دریافت نماید. 3- مصرف این دارو در بیماران دچار نارسایی شدید کلیه توصیه نمیگردد.

موارد مصرف: ریسدرونات برای درمان بیماری استخوانی پاژه، درمان و جلوگیری از استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها، درمان و جلوگیری از استئوپروز در خانمهای یائسه و درمان استئوپروز در مردان به کار میرود.

هشدار: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

عوارض: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

تداخل دارویی: آمینوگلیکوزیدها میتوانند سبب افزایش اثر کاهش کلسیم خون ناشی از مشتقات بیسفسفونات شوند. همچنین نمکهای کلسیم، آهن و منیزیم ممکن است سبب کاهش غلظت سرمی مشتقات بیسفسفونات گردند. لذا از مصرف همزمان آنتیاسیدهای حاوی کاتیونهای پلیوالان و یا کلسیم، آهن یا منیزیم خوراکی دو ساعت قبل و یا نیم ساعت بعد از مصرف ریسدرونات خودداری گردد.

نکات: 1- جهت درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها باید وضعیت هورمونهای استروئید جنسی را قبل از درمان ارزیابی و در صورت نیاز نسبت به جایگزینی هورمونی اقدام نمود. 2- قبل از شروع درمان،کمی کلسیم خون بیمار باید اصلاح گردد. خصوصاً در بیماری پاژه باید بیمار قبل از شروع درمان با ریسدرونات مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D دریافت نماید. 3- مصرف این دارو در بیماران دچار نارسایی شدید کلیه توصیه نمیگردد.

موارد مصرف: ریسدرونات برای درمان بیماری استخوانی پاژه، درمان و جلوگیری از استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها، درمان و جلوگیری از استئوپروز در خانمهای یائسه و درمان استئوپروز در مردان به کار میرود.

هشدار: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

عوارض: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

تداخل دارویی: آمینوگلیکوزیدها میتوانند سبب افزایش اثر کاهش کلسیم خون ناشی از مشتقات بیسفسفونات شوند. همچنین نمکهای کلسیم، آهن و منیزیم ممکن است سبب کاهش غلظت سرمی مشتقات بیسفسفونات گردند. لذا از مصرف همزمان آنتیاسیدهای حاوی کاتیونهای پلیوالان و یا کلسیم، آهن یا منیزیم خوراکی دو ساعت قبل و یا نیم ساعت بعد از مصرف ریسدرونات خودداری گردد.

نکات: 1- جهت درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها باید وضعیت هورمونهای استروئید جنسی را قبل از درمان ارزیابی و در صورت نیاز نسبت به جایگزینی هورمونی اقدام نمود. 2- قبل از شروع درمان،کمی کلسیم خون بیمار باید اصلاح گردد. خصوصاً در بیماری پاژه باید بیمار قبل از شروع درمان با ریسدرونات مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D دریافت نماید. 3- مصرف این دارو در بیماران دچار نارسایی شدید کلیه توصیه نمیگردد.

موارد مصرف: ریسدرونات برای درمان بیماری استخوانی پاژه، درمان و جلوگیری از استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها، درمان و جلوگیری از استئوپروز در خانمهای یائسه و درمان استئوپروز در مردان به کار میرود.

هشدار: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

عوارض: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

تداخل دارویی: آمینوگلیکوزیدها میتوانند سبب افزایش اثر کاهش کلسیم خون ناشی از مشتقات بیسفسفونات شوند. همچنین نمکهای کلسیم، آهن و منیزیم ممکن است سبب کاهش غلظت سرمی مشتقات بیسفسفونات گردند. لذا از مصرف همزمان آنتیاسیدهای حاوی کاتیونهای پلیوالان و یا کلسیم، آهن یا منیزیم خوراکی دو ساعت قبل و یا نیم ساعت بعد از مصرف ریسدرونات خودداری گردد.

نکات: 1- جهت درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها باید وضعیت هورمونهای استروئید جنسی را قبل از درمان ارزیابی و در صورت نیاز نسبت به جایگزینی هورمونی اقدام نمود. 2- قبل از شروع درمان،کمی کلسیم خون بیمار باید اصلاح گردد. خصوصاً در بیماری پاژه باید بیمار قبل از شروع درمان با ریسدرونات مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D دریافت نماید. 3- مصرف این دارو در بیماران دچار نارسایی شدید کلیه توصیه نمیگردد.

موارد مصرف: ریسدرونات برای درمان بیماری استخوانی پاژه، درمان و جلوگیری از استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها، درمان و جلوگیری از استئوپروز در خانمهای یائسه و درمان استئوپروز در مردان به کار میرود.

هشدار: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

عوارض: 1- شکستن استخوان فمور در بیماران تحت درمان با بیسفسفونات مشاهده شده است. 2- درد شدید و ناتوانکننده عضلات، استخوان و مفاصل طی درمان با بیسفسفوناتها دیده شده است. 3- ریسدرونات ممکن است سبب تحریک مخاط ناحیه فوقانی دستگاه گوارش شود. اختلال در بلع و بروز زخم در ناحیه مری و معده متعاقب مصرف خوراکی بیسفسفوناتها دیده شده است. 4- نکروز استخوان آرواره ممکن است در بیماران مصرف کننده بیسفسفوناتها اتفاق بیفتد.

تداخل دارویی: آمینوگلیکوزیدها میتوانند سبب افزایش اثر کاهش کلسیم خون ناشی از مشتقات بیسفسفونات شوند. همچنین نمکهای کلسیم، آهن و منیزیم ممکن است سبب کاهش غلظت سرمی مشتقات بیسفسفونات گردند. لذا از مصرف همزمان آنتیاسیدهای حاوی کاتیونهای پلیوالان و یا کلسیم، آهن یا منیزیم خوراکی دو ساعت قبل و یا نیم ساعت بعد از مصرف ریسدرونات خودداری گردد.

نکات: 1- جهت درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها باید وضعیت هورمونهای استروئید جنسی را قبل از درمان ارزیابی و در صورت نیاز نسبت به جایگزینی هورمونی اقدام نمود. 2- قبل از شروع درمان،کمی کلسیم خون بیمار باید اصلاح گردد. خصوصاً در بیماری پاژه باید بیمار قبل از شروع درمان با ریسدرونات مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D دریافت نماید. 3- مصرف این دارو در بیماران دچار نارسایی شدید کلیه توصیه نمیگردد.