[اِ تِ] (ص نسبی) منسوب به استمرار. || (اِ) مستمری. وظیفه. مقرری.

(اِ تِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) ۱- مستمری، وظیفه، مقرری. ۲- حالت فعلی که مفهوم دوام و استمرار آن را در زمان گذشته یا حال برساند.

(صفت نسبی، منسوب به استمرار) [عربی. فارسی] [estemrāri] ۱. ویژگی آنچه استمرار و پیوستگی دارد. ۲. (ادبی) در دستور زبان، ویژگی فعلی که بر دوام و استمرار کاری در گذشته یا حال دلالت می‌کند: مضارع استمراری.