[اِ تِ] (ع مص) شنیدن. (منتهی الارب) (مؤید الفضلاء). شنیدن آواز. نیوشیدن. فانیوشیدن. (زوزنی). شنودن. فاشنودن. عمداً شنودن. شنود. گوش داشتن. (مؤید الفضلاء) (صراح) (منتهی الارب). گوش واداشتن. (زوزنی). گوش دادن. گوش یازی. گوش فرادادن. گوش فراداشتن. (تاج المصادر بیهقی). اِصاخه. اصغاء. سمع :
(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) شنیدن، گوش دادن.
(اسم مصدر) [عربی] [estemā] ۱. گوش دادن. ۲. شنیدن.
اصغا، شنودن، شنیدن، گوشدادن