[اِ تِ] (ع مص) آمرزش خواستن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). غفران طلبیدن. مغفرت طلبیدن. طلب مغفرت. (غیاث). توبه کردن: استغفر من ذنبه و استغفره ایاه و استغفر الله لذنبه. (منتهی الارب) : استغفر لهم او لاتستغفر لهم ان تستغفر لهم سبعین مره فلن یغفر الله لهم. (قرآن 9/80).

(اِ تِ) [ ع. ] (مص ل.) ۱- بخشش و آمرزش خواستن. ۲- توبه کردن.

(اسم مصدر) [عربی] [esteqfār] ۱. طلب مغفرت کردن؛ آمرزش خواستن؛ توبه کردن. ۲. «استغفراللّه» گفتن.

آمرزش‌خواهی، انفعال، پوزش، توبه، مغفرت‌جویی، مغفرت‌طلبی

استغفار قول «أَسْتَغْفِرُ ٱللَّٰهَ» یا «أَسْتَغْفِرُ ٱللَّٰهَ رَبِّي وَأَتُوبُ إِلَيْهِ» می باشد. آن یک کلمهٔ عربی است که در لغت به معنای پوشاندن است. این کلمه در اصطلاح برای طلب آمرزش از خداوند جل

ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﺍﻟﻠﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻱ ﻋﺰﻭﺟﻞ. ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ: ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ ﭼﻬﺎﺭ ﻭﺟﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭﻝ: ﻣﺎﻝ, ﺩﻭﻡ: ﻓﺮﺯﻧﺪ, ﺳﻮﻡ: ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻲ, ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ. ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻦ ﺳﻴﺮﻳﻦ ﺑﺼﺮﯼ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ, ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺰﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ. ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﻣﺤﺪ ﺍﻟﻌﻨﺒﺮﯼ ﮔﻮﻳﺪ: ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ, ﺑﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺑﻼ, ﺩﻻﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ.