[اِ تِ] (ع مص) طلب بصیرت کردن. (منتهی الارب). بینادل شدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). دیدن بچشم خرد و دل و عقل. صاحب بصیرت و بینادلی گشتن. بیقین دانستن و دیدن. (غیاث). بینا شدن. بینائی. (غیاث). || پیدا و آشکار گردیدن. (منتهی الارب).

(اِ تِ) [ ع. ] ۱- (مص م.) طلب بصیرت کردن. ۲- (اِمص.) بینا گردیدن. ۳- شناسایی.

(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] [estebsār] بصیرت؛ نکته‌بینی.

اَلاْسْتِبْصار فیما اختلف من الأخبار که به اختصار الاستبصار نیز عنوان گرفته‌است، یکی از آثار روایی ابوجعفر محمد بن حسن، ملقب به شیخ طوسی و یکی از کتب اربعه نزد شیعه دوازده‌امامی است. شیخ طوسی این کتاب را در زمان حضورش در بغداد نوشته‌است. این اثر پس از کتاب تهذیب الاحکام تدوین شده و متکی بر آن کتاب است. پیش از این، شیخ طوسی کتاب تهذیب الاحکام را بر اساس کتاب المقنعه شیخ مفید و با رویکردی کلامی تألیف کرد و به گفته خود در مقدمه کتاب استبصار، پس از استقبال از کتاب تهذیب، اقدام به نگارش کتابی تخصصی در زمینه حل اختلاف‌ها و تعارض‌های احادیث فقهی کرد. بر همین اساس، وی کتاب استبصار را در سه جلد، مشتمل بر ۹۲۶ باب و ۵۵۱۱ حدیث تألیف کرد. او در هر باب، روایات متعارض را گزارش می‌کند و به وجه جمع و حل تعارض آن روایات می‌پردازد.