[اِ تِ] (ع مص) بدیع شمردن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (زوزنی). بدیع داشتن. بدیع دیدن. نو شمردن.

فرهنگ معین

استبداع

(اِ تِ) [ ع. ] (مص م.) نو شمردن، بدیع دانستن.

فرهنگ عمید

استبداع

(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] [estebdā] چیزی را تازه و بدیع دانستن.