فرهنگ دهخدا

اسب دوانی

[اَ دَ] (حامص مرکب) سبق. مسابقه.

فرهنگ معین

اسب دوانی

(~. دَ) (حامص.) دوانیدن اسب‌ها به موازات هم و سنجش شتاب آن‌ها، مسابقه.

فرهنگ عمید

اسب دوانی

(حاصل مصدر) (ورزش) [asbdavāni] دوانیدن چند اسب با هم در میدان مسابقه برای سنجش توانایی آن‌ها و اسب‌سواران.