[اَ] (حامص مرکب)(1) تهیهء مقدمات عملی برعلیه کسی. توطئه. و با فعل کردن استعمال شود.

(~.) [ ع - فا. ] (حامص.) توطئه.

(حاصل مصدر) [عربی. فارسی] [عامیانه، مجاز] [asbābčini] ساختن و فراهم کردن دستاویز و بهانه برای گرفتار کردن و به زحمت‌ انداختن کسی؛ فتنه‌انگیزی.