[اَ] (ص نسبی) (در پهلوی: ارژانیک(1)) منسوب به ارزان. ارزنده. (رشیدی) :

[اَ] (ص نسبی) منسوب به ارزن که شهری است به دیاربکر. || منسوب به ارزن که موضعی است به فرسنگی از شیراز. (غیاث اللغات). و ظاهراً محرف ارزنی است.

(~.)۱ - (ص نسب.) ارزنده. ۲- درخور، لایق. ۳- پیشکش. ۴- (حامص.) کم بهایی، کم - قیمتی.

(حاصل مصدر) [مقابلِ گرانی] [arzāni] ۱. ارزان بودن؛ کم‌بهایی. ۲. عطا؛ بخشش. ۳. (اسم) پیشکش. ۴. (صفت نسبی، منسوب به ارزان) درخور؛ لایق؛ شایسته؛ مستحق. ۵. (صفت نسبی، منسوب به ارزان) فقیر؛ درویش: ♦ به ارزانیان بخش هرچت هواست / که گنج تو ارزانیان را سزاست (فردوسی: ۶/۲۶۰)، ♦ چو بخشی به ارزانیان بخش چیز / که ایدر نمانی تو بسیار نیز (فردوسی: ۴/۳۳۷). ⟨ ارزانی داشتن (کردن): (مصدر متعدی) پیشکش کردن چیزی به کسی؛ عطا کردن؛ بذل کردن؛ بخشیدن.

ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺒﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺩﻳﺪﻥ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﻮﺩ