[اَ فَ] (ع ص) تیز. تیزبو. (غیاث). تیزبوی. (تاج المصادر بیهقی) (ربنجنی). پربو. شدیدالرائحه، اعم از خوش یا ناخوش. تُندبوی:

(اَ فَ) [ ع. ] (ص.) خوشبو، پربو: مشک اذفر.

(صفت) [عربی] [قدیمی] [azfar] خوش‌بو؛ معطر: ♦ به باغی کز آب و گلش بازیابی / نسیم گلاب و دَم مشک اذفر (فرخی: ۵۴).