[اَ نا] (ع ن تف) نعت تفضیلی از دُنُوّ. نزدیک تر. اقرب. مقابل اقصی. || نعت تفضیلی از دنی. زبون تر. (مؤید الفضلاء) (وطواط) (غیاث اللغات). پست تر. فرومایه تر. ارذل. خسیس تر. پست رتبه تر. مقابل خیر. || کمتر. (منتهی الارب). کمترین. (مؤید الفضلاء). اقلّ: بأدنی من صداقها؛ ای بأقل مِن مهر مثلها. (منتهی الارب). || فروتر. (منتهی الارب). پائین تر. اسفل، مقابل اعلی: ادنی خیبر؛ ای اسفلها. صعید ادنی؛ مقابل صعید اعلی. (معجم البلدان). || کوچکتر. اصغر، مقابل اکبر. || فرومایه. (منتهی الارب). مرد فرومایه. (صراح). || فرودین. || اول، مقابل آخر: لقیته ادنی دَنی (کحتّی) و ادنی دنیّ (کغنی)؛ ملاقات کردم با او اول هر چیز. (منتهی الارب). لقیته ادنی ظلم؛ اول شب. (مهذب الاسماء). مؤنث: دُنْیا. ج، اَدانی.

[اِ دُ] (اِخ)(1) نام ملت قدیم تراکیه(2).

(اَ نا) [ ع. ] (ص تف.) ۱- نزدیک تر، اقرب. ۲- زبون تر، پست تر. ج. اَدانی.

(صفت) [عربی] [قدیمی] [adnā] ۱. پایین‌تر: ♦ ندارد خویشتن را در مضیقی / ز نااهلی اگر ادنی نشیند (ابن‌یمین: ۳۷۳). ۲. کمترین. ۳. پایین‌ترین. ۴. ضعیف‌تر؛ پست‌تر؛ زبون‌تر؛ افتاده‌تر.