فرهنگ دهخدا

ادب آموزنده

[اَ دَ زَ دَ / دِ] (نف مرکب)ادب آموز. ادیب. استاد. معلم. || شاگرد. متعلم. معنی ادب آموزنده کرد؛ ای مؤدب کرد. (مؤید الفضلاء).