فرهنگ دهخدا

ادب آموز

[اَ دَ] (نف مرکب) ادیب. (نصاب). استاد. معلم:

فرهنگ عمید

ادب آموز

(اسم، صفت فاعلی) [عربی. فارسی] [قدیمی] [adab[]āmuz] ۱. آن‌که علم ادب درس می‌دهد؛ آن‌که درس ادب و اخلاق می‌دهد. ۲. استاد؛ معلم. ۳. کسی که ادب فرامی‌گیرد؛ شاگرد؛ متعلم.

واژه های نزدیک