[اَ دَ بی یا] (ع اِ) دانشهای متعلق بأدب. علوم ادبی. || آثار ادبی.

(اَ دَ یّ) [ ع. ] (اِ.) آثار ادبی، علوم ادبی. ؛ ~ تطبیقی مطالعه ادبیات به شیوه فرامرزی. ؛ ~ کلاسیک مجموعه آثار با ارزش باقی مانده از سخنوران و نویسندگان کهن هر ملتی. ؛ ~ ِ شفاهی مجموعه آثار فرهنگی رایج در بین مردم اعم از چیستان‌ها، متل‌ها، افسانه‌ها و همانند آن.

(اسم) [عربی: ادبیّات، جمعِ ادبیَّة] [adabiy[y]āt] ۱. (ادبی) مجموعه آثار مکتوب منظوم یا منثور که بیانگر عواطف است. ۲. علومی که مربوط به ادب باشد و دربارۀ مسائل ادبی گفتگو کند.

ادب، داستان، رمان، شعر، فرهنگ

به هر اثر مکتوب ادب یا ادبیات می‌گویند. از این واژه برای سخنی نیز استفاده می‌شود که از حدّ سخنان عادی برتر و والاتر و دارای کلمات زیباتر است و مردم آن سخنان را در میان خود ضبط و نقل کرده‌اند و از خواندن و شنیدنشان‌ دگرگون می‌گردند و احساس غم، شادی یا لذّت می‌کنند. ادبیات مجموعه‌ای از آثار هنری و ذوقی و چکیده‌ای از غرایز معنوی ملت‌هاست، و تمدن هر ملت به‌نسبت عظمت و وسعت ادبیاتش شناخته می‌شود، و به‌طور کلی ادبیات تابع زمان و مکان و نمایندهٔ آداب‌ورسوم و تمدن مردم آن کشور است. ادبیات ابتدا از شعر آغاز شد و وقتی شعر و شاعری به اوج رسید، تازه نوشته‌های نثری آغاز شد. اشعار هومر یونانی و ویرژیل رومی بهترین نمونهٔ جهش‌های غریزهٔ شعریست؛ یونان و روم قدیم‌ترین مللی بودند که اساس ادبیات جهان را پایه‌گذاری کردند.