[اَ مَ] (ع ص، اِ) باریکی کف پا. باریکی کف پای که بزمین نرسد. میان پای و کف پائی که بر زمین نیاید. آنجا از زیر قدم که بر زمین ننشیند. میان کف پا که با زمین ملحق نشود. || آنکه ته پایش بزمین نرسد. (مهذب الاسماء). ج، اخامص. || باریک میان. (مؤید الفضلاء). || افراخته پای. || مقابل حدبه. گودی. شیب. نشیب.

(اسم) [عربی] [قدیمی] [axmas] قسمتی از کف پا، بین پنجه و پاشنه، که به زمین نمی‌رسد.