[اِ تِ تِ شَ عی یَ / یِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نزد علماء اصول عبارت است از اغراض مترتبهء بر پیمانها و فسخها، مانند ملک رقبه در بیع، و ملک منفعه در اجاره، و جدائی در طلاق، چنانکه مؤلف تلویح در باب حکم بیان کرده است. (کشاف اصطلاحات الفنون).