[اِ] (ع صوت) کلمه ای است که بدان میش را خوانند.

[اُ] (اِخ)(1) نام یکی از دختران اردشیر دوم شاهنشاه هخامنشی. (ایران باستان پیرنیا ص1158 ، 1165 ، 1186).

[ ] (اِخ) نام کتابی از یهود. (ابن الندیم چ مصر ص34 س15). ایخاه. (ملااحمد نراقی). بعضی آنرا نیاحات ارمیا یا مراثی یرمیا (نام کتابی از تورات) شمرده اند.

[اُخْ خا / اُ] (اِخ) (کلمه ای است نبطیه) ناحیه ای از نواحی بصره واقع در مشرق دجله دارای نهرها و قریه ها. (معجم البلدان).

اخا، روستایی است از توابع بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران ایران.